Hafta sonunun
gündüze denk gelen vakit namazlarından biri... Camii çok kalabalık değil. İçlerinden
biri dört yaşındaki çocuğunu da getirmiş. Camiyi, cemaati, dahası cemaatle
namazı bilmeyen çocuk, ilk başta beraber eğilip kalkmalara dikkat kesiliyor.
Birazcık alışınca bunu oyuna çevirmek geliyor aklına. Kalkıp saf aralarında
koşturmaya başlıyor; bir uçtan diğer uca. Ama tam babasının yanına varmaya bir-iki
kişi kalmışken cemaat topluca eğiliyor. Bir anda duraksıyor, önde kalan az bir
boşluğa atıyor kendini ama çok panikliyor. Tedirgin adımlarla ilerleyerek
babasına ulaşıyor.
Birkaç
saniye dayanabiliyor hareketsiz kalmaya. Tekrar kalkıp koşturmaya başlıyor. Bu
sefer eğilmeleri de hesaba katıyor ve cemaat eğilmeye başladığı zaman eğilerek
oyununa, koşturmasına devam ediyor. Ama bir terslik oluyor; cemaat üzerine
üzerine ilerliyor. “Bu amcaların bana kastı var” diye düşünmüş olacak ki “Baba,
baba” diye bağırıyor. Ama yine ön tarafta kalan boşluktan istifade ederek
babasına ulaşmayı başarıyor. Derken secdelere de alışıyor ve namaz bitinceye
kadar bir o yana, bir bu yana koşturup duruyor.
Namaz
kılanlarda huşu falan kalmış mıdır, bilinmez. Ama şu bir hakikattir ki, namaz
kılarken sırtına torunları çıktığı zaman secdesini uzatan bir peygamberin
ümmetleriyiz. Çocuklara ayrı muhabbet ve şefkati olan o peygamber
(aleyhissalatü vesselam), bir defasında cemaate namaz kıldırırken bir secdeyi uzattıkça
uzatıyor. Sahabeden biri dayanamayıp başını kaldırıp bakınca Allah Resulü
aleyhissalatü vesselamın torununu sırtında görüyor. Zaten namaz sonrasında
bunun nedenini soranlara da “Oğlum sırtıma çıkmıştı. Kendiliğinden inmesini bekledim”
mealinde cevap veriyor. Hatta sahebeden biri, Allah Resulü aleyhissalatü
vesselamın bir torununu kucağından hiç indirmeden namaz kıldırdığını rivayet
ediyor. Eğilince önüne bırakıyor, kalkınca tekrar kucağına alıyor (aleyhissalatü
vesselam).
Namaz
sonrası ne mi oluyor? Homurdanan birkaç yaşlı amca oluyor ama birkaç yıl öncesine
göre büyük bir gelişme olduğu aşikâr. Çünkü namazdan sonra kimse bir şey
demiyor. Birkaç yıl öncesine kıyaslayınca gerçekten çok yol kat etmişiz.
Bu gidişat gösteriyor ki, bir dönem sonra, namaz bittiği zaman değil azarlamak, o çocuğu kucağına alıp sevecekler çıkacaktır.
Bu his, camiyi seven gençlerin sayısını arttıracaktır, inşaallah.
Bu gidişat gösteriyor ki, bir dönem sonra, namaz bittiği zaman değil azarlamak, o çocuğu kucağına alıp sevecekler çıkacaktır.
Bu his, camiyi seven gençlerin sayısını arttıracaktır, inşaallah.
aminn inşaallah...
YanıtlaSilçocuklarımızın camiye,
annelerimzin de çocuklarını camiye götürmeye itiraz etmeyen babalara ihtiyacı var :)