Okullar açıldı. Kimi çocuklar heyecanla ama büyük çoğunluğu kaygıyla
gidip geliyor. Bu kaygının altında yatan sebeplerden biri de,
sevmedikleri derse çalışmak, onda başarılı olmak için çok çaba sarf
etmek zorunda kalmaları.
Çocukların her dersten geçmek zorunda olması, pek çok açıdan bilgili
olarak yetişmesine zemin hazırlıyor gibi görünse de bence bir yönüyle
onların asıl kabiliyetlerini köreltiyor. Çünkü mesela anne baba
çocuğunun notlarına bakıyor. İyi puan aldığı derslerinde nasıl olsa bir
sorun yok diye düşünerek zayıf derslerine odaklanıyor. Çocuğa sabah
akşam o dersi çalıştırıyor. Böyle olunca da çocuğun iyi olduğu, daha
kabiliyetli olduğu diğer dersler olduğu yerde saymaya devam ediyor.
Yapılması gereken, kabiliyetli olduğu alanlara ağırlık vermek
olsa gerek. Çünkü kabiliyet öyle bir şey ki zamanında elinden tutulmazsa
köreliyor, normalleşiyor. Ağacın yaşken eğilmesi misali… Burada asıl iş
anne babaya düşüyor. Eğitim sistemi henüz bununla ilgilenemeyecek kadar
teferruatla uğraşmak durumunda zira.